Dit is de genade van hemelvaartsdag: opgenomen worden in de hemel, de apex mentis, het directe raakpunt met God. Het is rusten op deze stille hoogte, in de duisternis die God omringt. Daar, door alle beproevingen heen, leven met de Tranquillus Deus tranquillans omnia*. God blijft bij mij, vandaag en alle dagen.

* De rustige God, die alles tot rust brengt (Sint Bernardus)

Thomas Merton, Sign of Jonas p.55. vertaling: Dirk Doms

Zoals een loep de stralen van de zon concentreert in een klein brandpunt dat een verdroogd blad of een stukje papier vlam kan doen vatten, zo bundelt het Christusmysterie in het evangelie de stralen van Gods licht en vuur op een punt dat de geest van de mens in vuur en vlam zet. En dat is waarom Christus geboren werd, in de wereld leefde, stierf, uit de dood terugkeerde en tot zijn Vader in de hemel opsteeg: ut dum visibiliter Deum cognoscimus, per hunc in invisibilium amorem rapiamur (opdat wij door God, die zich in het zichtbare laat kennen, tot liefde voor het onzichtbare gevoerd mogen worden)

Thomas Merton, Zaden van contemplatie. blz. 108

De ‘armen van geest’ zijn diegenen die in de laatste dagen ‘de nederigen der aarde’ zullen zijn, dat wil zeggen: de verdrukten die hun toevlucht niet kunnen nemen tot menselijke wapens en die niettemin het kwade blijven weerstaan.

Faith and Violence Blz 17

Het begin van het gevecht tegen haat, hét christelijke antwoord op haat, is niet het gebod om lief te hebben, maar iets dat noodzakelijkerwijs eraan vooraf moet gaat om het gebod draaglijk en begrijpelijk te maken. Het is een eerder gebod: geloven. Christelijke liefde is niet geworteld in de wil om lief te hebben, maar in het geloof dat je bemind wordt. Het geloof dat men door God wordt bemind; het geloof dat God van je houdt, ondanks dat je het niet waard bent, of – beter nog – ongeacht wat je waard bent!

Thomas Merton, Zaden van contemplatie. Damon 2015 p. 59