Vanaf het moment dat wij in geloof en naastenliefde zijn liefde voor ons hebben beantwoord, geeft een bovennatuurlijke eenheid van onze zielen met zijn inwonende goddelijke persoon ons deel aan zijn goddelijke zoonschap en natuur. Een “nieuw wezen” wordt tot stand gebracht. Ik word een nieuwe mens en deze nieuwe mens, spiritueel en mystiek één identiteit, is tegelijk Christus en mezelf.
Thomas Merton, Zaden van contemplatie. blz. 113
Als ik iets te kiezen heb, dan is het dat ik hier mag leven en waarschijnlijk ook mag sterven. Maar waar het in elk geval op aankomt is niet te leven of te sterven, maar vol vertrouwen Uw naam uit te spreken in dit licht, in deze eenzame, onbezochte plaats: U Vader te noemen, juist door hier te zijn als ‘zoon’ in de Geest en in het licht, door U geschonken: geen onaards licht, maar heel eenvoudig deze doodgewone dag in juni met zijn lichtende velden, zijn tulpenbomen, de dennen, de bossen, de wolken en de bloemen overal.
Hier te zijn met de stilte van het zoonschap in mijn hart is een middelpunt zijn waarin alle dingen naar U samenkomen. En dat is voorlopig zeker meer dan genoeg.
Thomas Merton, Conjectures of a Guilty Bystander. p.178 vertaling: Dirk Doms