De leegte van de mens zal hem niet meer omringen en van buitenaf overvallen. Integendeel, zijn eigen leegheid, die God uit liefde voor hem op Zich heeft genomen toen Hij ‘Zich ontledigde’, wordt een eindeloze volheid waarin geen plaats meer is voor duisternis en leegte. (…) Het Taborlicht is het licht van de verrijzenis.

Vanaf het moment dat Christus de woestijn in trok, werden de eenzaamheid, de bekoring en de honger van iedere mens de eenzaamheid, de bekoring en de honger van Christus. Maar in ruil hiervoor kan de gave van de waarheid, waarmee Christus de bekoringen (de illusie van zekerheid, faam en macht) verdreef, onze eigen waarheid worden, als we haar maar willen aanvaarden.

Thomas MERTON, Raids on the Unspeakable, 1964, blz. 16 (vertaling Dirk Doms)