Stilte

Ik liep vanmorgen om vier uur naar de kluis. De maan stortte stilte uit over het bos en het bevroren gras knisperde licht. Meer dan twee uur bidden bij het schijnsel van het haardvuur. De zon kwam op om 6.45 uur. De zoete, scherpe geur van het hout van de bitternootboom en stilte, stilte. Maar dan opnieuw vogels – aanwezigheid, oplettendheid.

Dancing in the Water of Life: Seeking Peace in The Hermitage 1997 (1963-1965) Blz.92

Woordeloze verdieping

De hele nacht heeft het licht geregend. Ik moet blijven werken aan mijn meditatie: de diepte ingaan. Passiviteit werkt hier niet, maar activisme net zo min. Een tijd van woordeloze verdieping om de innerlijke werkelijkheid te vatten van mijn niets zijn in Hem Die Is.

Dancing in the Water of Life: Seeking Peace in The Hermitage 1997 (1963-1965) Blz.224

Lichtpunt

Het is voor mij noodzakelijk dat ik het eerste lichtpunt van de dageraad zie. Het is noodzakelijk om geheel alleen aanwezig te zijn bij de verrijzenis van de dag, in de onbeschreven stilte als de zon verschijnt. Op dat volkomen neutrale ogenblik ontvang ik van de oostelijke bossen, de rijzige eiken, het ene woord ‘dag’, dat nooit hetzelfde klinkt. Het word nooit gesproken in een mij bekende taal.

Thomas Merton Reader blz.435

Gods licht

O gezegende stilte, die overal spreekt… Wij horen de genade niet. De buigzame liefde, of de geweldloosheid, of het niet vergelden horen we niet. In haar zijn geen redenen en antwoorden. Toch is zij de openhartigheid van Gods licht, de uitdrukking van Zijn eenvoud.

Collected poems, blz. 365