De leegte van de mens zal hem niet meer omringen en van buitenaf overvallen. Integendeel, zijn eigen leegheid, die God uit liefde voor hem op Zich heeft genomen toen Hij ‘Zich ontledigde’, wordt een eindeloze volheid waarin geen plaats meer is voor duisternis en leegte. (…) Het Taborlicht is het licht van de verrijzenis.

Vanaf het moment dat Christus de woestijn in trok, werden de eenzaamheid, de bekoring en de honger van iedere mens de eenzaamheid, de bekoring en de honger van Christus. Maar in ruil hiervoor kan de gave van de waarheid, waarmee Christus de bekoringen (de illusie van zekerheid, faam en macht) verdreef, onze eigen waarheid worden, als we haar maar willen aanvaarden.

Thomas MERTON, Raids on the Unspeakable, 1964, blz. 16 (vertaling Dirk Doms)

In de kern van ons wezen is een punt van niets-zijn, onaangeraakt door zonde en illusie, een punt van zuivere waarheid, een punt of vonkje dat geheel aan God toebehoort, dat nooit tot onze beschikking staat, van waaruit God over ons leven beschikt en dat ontoegankelijk is voor de grillen van onze geest of de brutaliteiten van onze wil. Dit kleine punt van niets-zijn en van volkomen armoede is de zuiver heerlijkheid van God in ons.

Conjectures of a Guilty Bystander blz.159

Meester Eckhart mag misschien zijn beperkingen hebben, maar ik vind hem meeslepend. Ik hou van zijn beknoptheid, de scherpzinnigheid van zijn preken, de manier waarop hij weet door te dringen tot de kern van het innerlijk leven, de opflakkerende vonk, het creatieve en verlossende woord, God die in ons wordt geboren.

Conjectures of a Guilty Bystander blz.53