In de advent vieren wij de komst, ja zelfs de aanwezigheid van Christus in onze wereld. wij getuigen van Zijn aanwezigheid, zelfs te midden van alle onpeilbare problemen en tragedies van de wereld. Ons adventsgeloof is geen vlucht uit de wereld naar een nevelig rijk van slogans en vertroostingen die verkondigen dat onze problemen onwerkelijk en onze tragedies onbestaand zijn…

Het is onze taak Christus te zoeken en te vinden in de wereld zoals hij is, niet zoals hij zou kunnen zijn. Het feit dat de wereld er anders uitziet dan zou moeten, verandert    niets aan de waarheid dat Christus erin aanwezig is. Zijn plan wordt er geenszins door veranderd of verijdeld: alles zal geschieden zoals Hij het wil. Onze advent is de viering van die hoop. Niet de komst van Christus is onzeker maar onze ontvangst, ons antwoord aan Hem, onze bereidheid en capaciteit om ‘uit te trekken, Hem tegemoet’. Wij moeten bereid zijn, zoals Johannes de Doper, Hem te zien en toe te juichen, zelfs op het moment dat ons hele levenswerk ineen schijnt te storten.

Thomas Merton. Seasons of Celebration, p.93-94. vertaling: Dirk Doms

Ik zie steeds meer in dat er maar één realistisch antwoord bestaat: Liefde. Ik moet het aandurven lief te hebben en ik moet de onzekerheid, de twijfel aan mezelf die de liefde in mij veroorzaakt, dragen totdat ‘de perfecte liefde elke angst verdrijft’.

Learning to Love: Exploring Solitude and The Hermitage 1997 (1966-1967) blz 44

Er is maar één echte manier om de wereld te ontvluchten en dat is niet een vlucht uit conflicten, pijn en lijden, maar het wegvluchten van onenigheid en scheiding, naar eenheid en vrede in de liefde voor anderen.

Zaden van contemplatie / New Seeds of Contemplation Blz. 61

Zolang wij op aarde zijn zal de liefde die ons verenigt, ons doen lijden, juist door ons contact met elkaar, omdat deze liefde een Lichaam van gebroken beenderen opnieuw samenvoegt…  Er zijn twee dingen die mensen kunnen doen tegen de pijn van hun onderlinge verdeeldheid. Zij kunnen liefhebben of zij kunnen haten. Haat deinst terug voor het offer en de droefenis die de prijs zijn van het samenvoegen van de beenderen. Haat weigert de pijn van de hereniging.

Zaden van contemplatie / New Seeds of Contemplation Blz.58