Toewijding
Spiritualiteit als persoonlijk leiderschap

Toewijding, een spiritueel thema dat verschillende betekenislagen heeft, betreft de relatie van het zelf tot iets of iemand anders. Hoe werkt die relationele dynamiek? Als aspect van het spirituele proces draait toewijding om een keuze die het bestaan in grote mate bepaalt. Opvallend is dat het proces van toewijding in christelijke scholen van spiritualiteit veel overeenkomsten vertoont met huidige vragen rond commitment en loyaliteit. Er zijn ook verschillen die ons in deze tijd een spiegel voorhouden, waarvan we kunnen leren in ons eigen leven.

Voor meer informatie: Titus Brandsma Instituut

 Of klik hier voor een PDF met programma

Je moet diep en stevig geworteld zijn in spirituele principes, je moet
een diepe en volhardende morele kracht bezitten, mededogen, gehechtheid
aan waarheid en menselijkheid, geloof in God en onverzettelijk vertrouwen
in Gods wet van de liefde. Wanneer dit ontbreekt zal een vage en alles
doordringende “geestelijke gesteldheid” de rol van moraal en geweten
overnemen en met geschikte religieuze en ethische formules zal ze haar
vooroordelen aannemelijk maken. Het gevolg is een fatale afwending van
waarheid en gerechtigheid.

Thomas Merton, Vrede in het na-christelijke tijdperk Blz.130

Het morele kwaad in de wereld is eraan te wijten dat de mens is vervreemd
van zijn diepste waarheid, van de bronnen van spiritueel leven
binnen hemzelf, en uiteindelijk aan zijn vervreemding van God. Degenen
die zich dit realiseren proberen wanhopig hun broeders te overtuigen en
te onderrichten. Maar we bevinden ons in een volledig andere situatie
dan de eerste christenen, die, met een boodschap van een nieuwe religie
waarvan men nog nooit had gehoord, een omwenteling teweegbrachten in
een in essentie religieuze wereld van heidendom.

Thomas Merton, Vrede in het na-christelijk tijdperk. Blz 160

De vogels kennen geen tijd, geen andere dan het maagdelijke punt tussen duisternis en licht, tussen niet-zijn en zijn. Met wat ervaring kun je door hun ontwaken de tijd kennen. Maar dat is je eigen dwaasheid, niet de hunne. Nog dwazer is het te denken dat ze je iets vertellen dat nuttig zou kunnen zijn – dat het vier uur is bijvoorbeeld.

Conjectures of a Guilty Bystander blz 132