De eerste stap op weg naar het innerlijk leven bestaat er niet uit te leren dingen niet te zien, te proeven, te horen en te voelen, zoals sommigen tegenwoordig misschien denken. Integendeel. we moeten beginnen met het afleren van onze verkeerde manieren van zien, proeven, voelen enz. en een paar juiste manieren aanleren.
Thomas Merton, No Man is an Island p.28
Dit is de genade van hemelvaartsdag: opgenomen worden in de hemel, de apex mentis, het directe raakpunt met God. Het is rusten op deze stille hoogte, in de duisternis die God omringt. Daar, door alle beproevingen heen, leven met de Tranquillus Deus tranquillans omnia*. God blijft bij mij, vandaag en alle dagen.
* De rustige God, die alles tot rust brengt (Sint Bernardus)
Thomas Merton, Sign of Jonas p.55. vertaling: Dirk Doms
God is overal. Zijn waarheid en liefde doordringen alle dingen zoals het licht en de hitte van de zon onze atmosfeer doordringen. Maar net zoals de stralen van de zon op zichzelf niets laten branden, zo raakt God onze zielen niet met het vuur van bovennatuurlijke kennis en ervaring zonder Christus.
Het geloof, en niet de verbeelding, geeft ons bovennatuurlijk leven: geloof dat ons rechtvaardigt, geloof dat leidt tot contemplatie. “De rechtvaardige mens leeft door het geloof”, niet door de verbeelding. Verbeelding dringt alleen per ongeluk daarin binnen. Als je je verbeelding nodig hebt om jezelf te herinneren aan de Christus in wie je gelooft, doe dat dan en gebruik ze. Maar als je je geloof in Hem kan belijden zonder altijd weer een beeld van hem te voorschijn te toveren, des te beter: je geloof zal eenvoudiger en puurder worden.