Hoe meer ik één met God word, des te meer word ik één met al die mensen die één zijn met Hem. Zijn liefde zal in ons allemaal leven. Zijn Geest zal ons Ene Leven zijn, het leven van ons allen en het Leven van God. En we zullen elkaar en God liefhebben met dezelfde liefde waarmee Hij ons en zichzelf liefheeft. Die liefde is God zelf.

Thomas Merton, Zaden van contemplatie, Damon, 2015, p. 53

In plaats van te beminnen wat je voor vrede aanziet, moet je dus de anderen en vooral God beminnen. En in plaats van mensen te haten die je voor oorlogszuchtig houdt, moet je de begeerte en de wanorde in je eigen ziel haten, zij zijn het immers die oorlog veroorzaken. Als je de vrede bemint, moet je het  onrecht, de tirannie, de hebzucht haten, maar haat ze in jezelf, niet in de anderen.

Thomas Merton, Zaden van contemplatie, Damon, 2015, p. 90

Er is maar één echte manier om de wereld te ontvluchten en dat is niet een vlucht uit conflicten, pijn en lijden, maar het wegvluchten van onenigheid en scheiding, naar eenheid en vrede in de liefde voor anderen.

Thomas Merton, Zaden van contemplatie, Damon, 2015, p. 61

Wie leeft in verdeeldheid is geen persoon, maar slechts een “individu”.
Ik heb wat jij niet hebt. Ik ben wat jij niet bent. Ik heb genomen wat jou niet is gelukt en gepakt wat jij nooit kon krijgen. Daarom lijd jij en ben ik gelukkig, word jij veracht en ik geprezen, ga jij dood en leef ik. Jij stelt niets voor en ik wel en ik stel des te meer voor, omdat jij niets voorstelt. En dus bewonder ik mijn leven lang de afstand tussen jou en mij. Zo helpt me dit zelfs om diegenen te vergeten die hebben wat ik niet heb en die genomen hebben waarvoor ik te laat was, die hebben gepakt wat buiten mijn bereik lag, die geprezen worden, zoals ik niet zal worden geprezen en die leven van mijn dood…
 

Thomas Merton, Zaden van contemplatie, Damon, 2015, p. 43