Als ik iets te kiezen heb, dan is het dat ik hier mag leven en waarschijnlijk ook mag sterven. Maar waar het in elk geval op aankomt is niet te leven of te sterven, maar vol vertrouwen Uw naam uit te spreken in dit licht, in deze eenzame, onbezochte plaats: U Vader te noemen, juist door hier te zijn als 'zoon' in de Geest en in het licht, door U geschonken: geen onaards licht, maar heel eenvoudig deze doodgewone dag in juni met zijn lichtende velden, zijn tulpenbomen, de dennen, de bossen, de wolken en de bloemen overal.

Hier te zijn met de stilte van het zoonschap in mijn hart is een middelpunt zijn waarin alle dingen naar U samenkomen. En dat is voorlopig zeker meer dan genoeg.

Thomas Merton, Conjectures of a Guilty Bystander. p.178 vertaling: Dirk Doms

Wanneer je jezelf toestaat om in de stilte en leegte te blijven, zul je merken dat je van deze dorst en deze honger, die God zoekt in blindheid en duisternis, zult gaan houden en tegelijkertijd zal zich vrede nestelen in je ziel, ook al lijk je nog niets concreets te kunnen vinden.

Thomas Merton, Zaden van contemplatie. blz. 166

Dit is de genade van hemelvaartsdag: opgenomen worden in de hemel, de apex mentis, het directe raakpunt met God. Het is rusten op deze stille hoogte, in de duisternis die God omringt. Daar, door alle beproevingen heen, leven met de Tranquillus Deus tranquillans omnia*. God blijft bij mij, vandaag en alle dagen.

* De rustige God, die alles tot rust brengt (Sint Bernardus)

Thomas Merton, Sign of Jonas p.55. vertaling: Dirk Doms

Zoals een loep de stralen van de zon concentreert in een klein brandpunt dat een verdroogd blad of een stukje papier vlam kan doen vatten, zo bundelt het Christusmysterie in het evangelie de stralen van Gods licht en vuur op een punt dat de geest van de mens in vuur en vlam zet. En dat is waarom Christus geboren werd, in de wereld leefde, stierf, uit de dood terugkeerde en tot zijn Vader in de hemel opsteeg: ut dum visibiliter Deum cognoscimus, per hunc in invisibilium amorem rapiamur (opdat wij door God, die zich in het zichtbare laat kennen, tot liefde voor het onzichtbare gevoerd mogen worden)

Thomas Merton, Zaden van contemplatie. blz. 108