Wezenlijk voor zen, voor het soefisme en voor de christelijke mystiek… is het radicaal en onvoorwaardelijk in twijfel trekken van het ik, dat schijnbaar het subject van de transcendente ervaring is.

Zen and the Birds of Appetite Blz.73

De ‘dood van de oude mens’ betekent niet de vernietiging van de persoonlijkheid, maar de vernietiging van een illusie. De ontdekking van de nieuwe mens is het besef van dat wat er altijd al was, althans als radicale mogelijkheid, door het feit dat de mens het beeld van God is.

Zen and the Birds of Appetite Blz. 118

Het voornaamste kenmerk van zen is dat het elke systematische uitwerking verwerpt om, voorzover dat mogelijke is, terug te keren naar de zuivere, niet-verwoorde en niet-geïnterpreteerde grond van de onmiddellijke ervaring. De directe ervaring waarvan? Van het leven zelf.

Zen and the Birds of Appetite Blz. 36

Als we niet in vertrouwen rusten in God, maar blijven steken in een bewering of een formule, hoeft het ons niet te verbazen dat geloven niet tot contemplatie leidt. In tegendeel, het leidt dan tot angstige haarkloverij, tot controverse, verwardheid en uiteindelijk tot haat en verdeeldheid.

Thomas Merton, Zaden van contemplatie. blz.94