Toen de engel sprak, ontwaakte God in het hart van dat meisje uit Nazaret en als een reus bewoog Hij in haar. Hij bewoog en opende Zijn ogen en haar ziel en zij zag dat, Hem bevattende, zij ook de hele wereld bevatte.

Schenk mij de sterkte die u in de stilte en de vrede bedient. Geef mij nederigheid, want alleen daarin is rust te vinden. Verlos me van de hoogmoed, de zwaarste van alle lasten en neem bezit van mijn hele hart en ziel met de eenvoud van de liefde. Neem bezit van mijn hele leven met die ene gedachte en dat ene liefdesverlangen: dat ik lief mag hebben, niet omwille van verdienste of volmaaktheid en ook niet vanwege de deugd of om heilig te worden, maar voor u alleen. Want slechts één ding kan de liefde voldoen en belonen en dat bent u alleen.

Poëzie, muziek en kunst hebben wel iets gemeen met de contemplatieve ervaring, maar contemplatie gaat verder dan esthetische intuïtie, kunst en poëzie. Ze gaat ook verder dan filosofie en speculatieve theologie. Ze vat deze allemaal samen en overstijgt en vervult ze, maar tegelijkertijd lijkt het wel alsof ze hun plaats inneemt en ze allemaal ontkent. Contemplatie bevindt zich altijd voorbij ons weten, ons eigen zicht, voorbij systemen, verklaringen, verhandelingen en dialoog en voorbij ons eigen zelf.

Thomas Merton, Zaden van contemplatie. blz. 15

Wie zijn geest niet laat ontmoedigen en van zijn stuk laat brengen door droogte en hulpeloosheid, maar God toestaat hem rustig door de wildernis te leiden en geen andere steun of begeleiding verlangt dan het pure geloof en vertrouwen in God alleen, zal naar het Beloofde Land worden gebracht. Hij zal de vrede en vreugde van de vereniging met God smaken. Hij zal, zonder “te zien”, zich op een gewone, troostende, duistere en mysterieuze manier bewust zijn van God, die aanwezig is en handelt in alle gebeurtenissen van zijn leven.

Thomas Merton, Zaden van contemplatie. blz. 165