Als ik bij de kerk blijf is dat uit een soort gedesillusioneerde liefde en ook omdat ik besef dat ik daarbuiten niet gelukkig kan zijn, hoewel ik ook ‘binnen’ geen garantie op geluk heb. Eigenlijk is mijn ‘geluk’ niet afhankelijk van welk instituut dan ook.

Courage for Truth: Letters to Writers 1993 Blz.85

Als ik zelf niet gelukkig leeft, hoe kan ik dan een ander helpen om gelukkig, vrij of wijs te zijn? Toch is geluk zoeken niet hetzelfde als gelukkig leven. Misschien is het beter te zeggen dat je geluk vindt door het niet te zoeken. De wijsheid die ons welbewust leert om ons verlangen naar geluk in te tomen laat ons ontdekken dat we al gelukkig zijn, zonder dat we het beseffen.

Conjectures of a Guilty Bystander blz.95

In mijn hart is die grote dorst de nietigheid te erkennen van alles wat niet God is. Mijn gebed is dus een soort lofprijzing die oprijst uit de kern van Niets en Stilte. Als ik me nog steeds bewust ben van ‘mezelf’, zie ik dat als een obstakel.

Hidden Ground of Love: Letters on Religious Experience and Social Concerns 1985 Blz.64

Onze echte reis in het leven is innerlijk: het is een zaak van groei, van verdieping en van een steeds grotere overgave aan de scheppende werking van de liefde en de genade in ons hart. Nooit was het voor ons meer noodzakelijk om aan die werking te beantwoorden.

Road to Joy: Letters to New and Old Friends 1989.  Blz.118