In mijn hart is die grote dorst de nietigheid te erkennen van alles wat niet God is. Mijn gebed is dus een soort lofprijzing die oprijst uit de kern van    Niets en Stilte. Als ik me nog steeds bewust ben van ‘mezelf’, zie ik dat als een obstakel.

Hidden Ground of Love: Letters on Religious Experience and Social Concerns 1985 blz.64

Ik liep vanmorgen om vier uur naar de kluis. De maan stortte stilte uit over het bos en het bevroren gras knisperde licht. Meer dan twee uur bidden bij het schijnsel van het haardvuur. De zon kwam op om 6.45 uur. De zoete, scherpe geur van het hout van de bitternootboom en stilte, stilte. Maar dan opnieuw vogels – aanwezigheid, oplettendheid.

Dancing in the Water of Life: Seeking Peace in The Hermitage 1997 (1963-1965) blz.92

In veel opzichten is mijn leven eenvoudig, maar toch is het ook een mysterie dat ik niet echt probeer te doorgronden; het is alsof ik bij de hand geleid word in een nacht waarin ik niets kan onderscheiden, maar waarin ik volledig kan vertrouwen op de liefde en de bescherming van God die mij leidt.

Hidden Ground of Love: Letters on Religious Experience and Social Concerns 1985 blz.52

Onze tijd heeft de grootste nood aan het opruimen van de enorme massa mentale en emotionele rotzooi die onze geest verstopt en die het politieke en sociale leven helemaal verziekt. Zonder deze grote schoonmaak zijn we niet in staat te zien. En zonder te zien, kunnen we niet denken. De zuivering moet beginnen bij de massamedia. Hoe?

Conjectures of a Guilty Bystander blz.64