Het is niet onze roeping om er gewoon maar te zijn, maar om met God mee te werken bij de schepping van ons eigen leven, onze eigen identiteit, onze eigen bestemming. We zijn vrije wezens en kinderen van God. Dat betekent dat we niet passief mogen
blijven maar, door te kiezen voor de waarheid, actief moeten deelnemen aan zijn scheppende vrijheid in ons eigen leven en in het leven van anderen. Nog beter gezegd: we worden zelfs geroepen om met God samen te werken aan de schepping van de waarheid van onze identiteit.
Thomas Merton, Zaden van contemplatie p.34 (New Seeds of Contemplation p.32)
Ik weet niet waar ik heen ga. Ik ken de weg niet die voor mij ligt. Ik kan niet met zekerheid zeggen waar hij zal eindigen. Ook ken ik mezelf niet echt, en het is niet omdat ik denk dat ik Uw wil volg dat ik dat ook werkelijk doe. Maar ik geloof dat het verlangen U te behagen U in feite ook behaagt. En ik hoop dat ik dat verlangen heb in alles wat ik doe. Ik hoop nooit iets te doen zonder dat verlangen. Als ik dit doe dan weet ik dat gij mij zult leiden langs het rechte pad, hoewel ik er misschien niets van begrijp. Daarom zal ik altijd op U vertrouwen, ook al lijk ik verloren en in de schaduw van de dood. Ik zal niet bang zijn want gij bent steeds bij mij, en Gij zult mij nooit aan mijn lot overlaten om mijn gevaren alleen te doorstaan.
Thomas Merton, Overdenkingen in eenzaamheid blz.81
In plaats van te beminnen wat je voor vrede aanziet, moet je dus de anderen en vooral God beminnen. En in plaats van mensen te haten die je voor oorlogszuchtig houdt, moet je de begeerte en de wanorde in je eigen ziel haten, zij zijn het immers die oorlog veroorzaken. Als je de vrede bemint, moet je het onrecht, de tirannie, de hebzucht haten, maar haat ze in jezelf, niet in de anderen.
Thomas Merton, Zaden van contemplatie. blz.90