Christus kwam in de wereld, niet om de verschrikkelijke, koude schoonheid van een heiligenbeeld te dragen, maar om onder de zondaars te worden gerekend, om te sterven als een van hen, veroordeeld door de reinen, Hij, die boven reinheid en onreinheid verheven was. Als Christus niet werkelijk mijn broer is, met al mijn leed, met al mijn lasten op Zijn schouders en al mijn armoede en droefheid in Zijn hart, dan is er geen verlossing geweest. Dan was wat er aan het kruis gebeurde slechts magie.

Thomas Merton, Conjectures of a Guilty Bystander, 1968, blz. 142 (vertaling Dirk Doms)

Onze echte reis in het leven is innerlijk: het is een zaak van groei, van verdieping en van een steeds grotere overgave aan de scheppende werking van de liefde en de genade in ons hart. Nooit was het voor ons meer noodzakelijk om aan die werking te beantwoorden.

Road to Joy: Letters to New and Old Friends 1989. Blz.118

Naastenliefde is liefde tot God, maar betrokken op de behoefte die anderen aan Hem hebben. Daarom kan alleen naastenliefde ons de kracht en fijngevoeligheid geven om anderen zo lief te hebben, dat de eenzaamheid die zij nodig hebben voor hun innerlijke groei, niet wordt aangetast.

No Man Is an Island. Blz.215

Eens kwamen twee broeders bij een bepaalde oude die de gewoonte had niet elke dag te eten. Maar toen hij die broeders zag, nodigde hij hen opgewekt uit met hem het avondmaal te gebruiken. Hij zei: “Vasten heeft zijn waarde, maar iemand die eet uit naastenliefde, vervult twee geboden: hij verzaakt aan zijn eigen wil en hij voedt zijn hongerige broeders.”

Thomas Merton, Wijsheid uit de woestijn. Uitspraken van woestijnvaders uit de vierde eeuw, CXLI