Dit is de genade van hemelvaartsdag: opgenomen worden in de hemel, de apex mentis, het directe raakpunt met God. Het is rusten op deze stille hoogte, in de duisternis die God omringt. Daar, door alle beproevingen heen, leven met de Tranquillus Deus tranquillans omnia*. God blijft bij mij, vandaag en alle dagen.

* De rustige God, die alles tot rust brengt (Sint Bernardus)

Thomas Merton, Sign of Jonas p.55. vertaling: Dirk Doms

Er is niets om je aan vast te klampen, niets om naar te verlangen in wat al voorbij is. Het is niets. De nieuwe mens is degene die werkelijkheid kan vinden waar ze met onze ogen niet gezien kan worden – waar ze nog niet is – waar ze ontstaat op het moment dat hij haar ziet. De nieuwe mens leeft in een wereld die steeds opnieuw wordt geschapen en vernieuwd.

Search for Solitude: Pursuing the Monk’s True Life 1996 (1952-1960) Blz. 269

God is geen ‘probleem’… Proberen het godsprobleem op te lossen is zoiets als proberen in je eigen ogen te kijken… God is het licht waardoor wij zien, maar wat wij zien is niet een klaar, gedefinieerd ‘object’ dat God heet, maar al het andere in Hem, de Onzichtbare Ene. God is dus de Ziende en het Zien.

Hidden Ground of Love: Letters on Religious Experience and Social Concerns 1985 Blz.157

Ik zie steeds meer in dat er maar één realistisch antwoord bestaat: Liefde. Ik moet het aandurven lief te hebben en ik moet de onzekerheid, de twijfel aan mezelf die de liefde in mij veroorzaakt, dragen totdat ‘de perfecte liefde elke angst verdrijft’.

Learning to Love: Exploring Solitude and The Hermitage 1997 (1966-1967) Blz.44