Als ik iets te kiezen heb, dan is het dat ik hier mag leven en waarschijnlijk ook mag sterven. Maar waar het in elk geval op aankomt is niet te leven of te sterven, maar vol vertrouwen Uw naam uit te spreken in dit licht, in deze eenzame, onbezochte plaats: U Vader te noemen, juist door hier te zijn als ‘zoon’ in de Geest en in het licht, door U geschonken: geen onaards licht, maar heel eenvoudig deze doodgewone dag in juni met zijn lichtende velden, zijn tulpenbomen, de dennen, de bossen, de wolken en de bloemen overal.
Hier te zijn met de stilte van het zoonschap in mijn hart is een middelpunt zijn waarin alle dingen naar U samenkomen. En dat is voorlopig zeker meer dan genoeg.
Thomas Merton, Conjectures of a Guilty Bystander. p.178 vertaling: Dirk Doms
In veel opzichten is mijn leven eenvoudig, maar toch is het ook een mysterie dat ik niet echt probeer te doorgronden; het is alsof ik bij de hand geleid word in een nacht waarin ik niets kan onderscheiden, maar waarin ik volledig kan vertrouwen op de liefde en de bescherming van God die mij leidt.
Hidden Ground of Love: Letters on Religious Experience and Social Concerns. Blz 52
Dit is de genade van hemelvaartsdag: opgenomen worden in de hemel, de apex mentis, het directe raakpunt met God. Het is rusten op deze stille hoogte, in de duisternis die God omringt. Daar, door alle beproevingen heen, leven met de Tranquillus Deus tranquillans omnia*. God blijft bij mij, vandaag en alle dagen.
* De rustige God, die alles tot rust brengt (Sint Bernardus)
Thomas Merton, Sign of Jonas p.55. vertaling: Dirk Doms