Als ik zelf niet gelukkig leeft, hoe kan ik dan een ander helpen om gelukkig, vrij of wijs te zijn? Toch is geluk zoeken niet hetzelfde als gelukkig leven. Misschien is het beter te zeggen dat je geluk vindt door het niet te zoeken. De wijsheid die ons welbewust leert om ons verlangen naar geluk in te tomen laat ons ontdekken dat we al gelukkig zijn, zonder dat we het beseffen.

Conjectures of a Guilty Bystander Blz.95

We voelen ons schuldig, wanneer we niet gelukkig zijn op een algemeen geaccepteerde manier, wanneer we niet voldoen aan een soort standaard van geluk die door anderen wordt herkend… Het is niet moeilijk om gelukkig te zijn, wanneer we gewoon accepteren wat er binnen ons bereik ligt en daar iets van te maken.

Conjectures of a Guilty Bystander Blz.56

Ik zie steeds meer in dat er maar één realistisch antwoord bestaat: Liefde. Ik moet het aandurven lief te hebben en ik moet de onzekerheid, de twijfel aan mezelf die de liefde in mij veroorzaakt, dragen totdat ‘de perfecte liefde elke angst verdrijft’.

Learning to Love: Exploring Solitude and The Hermitage 1997 (1966-1967) Blz.44

Het oppervlakkige ‘ik’ van het individualisme kan men koesteren als een bezit, men kan het ontwikkelen en cultiveren, men kan eraan toegeven en erop inspelen… Maar het diepe ‘ik’ van de geest, van de eenzaamheid, van de liefde kan men niet bezitten, ontwikkelen of vervolmaken… In dit meest innerlijke ‘ik’ vindt de ontmoeting plaats tussen de eenzaamheid van ieder mens en de eenzaamheid van God.

Disputed Questions. New York. Harcourt Brace & Cie. 1985 Blz.207