De ogen van de heilige maken alle dingen heilig en de handen van de heilige wijden alles wat ze aanraken toe aan de glorie van God. De heilige wordt nooit door iets gekwetst en veroordeelt de zonden van mensen niet, omdat hij geen zonde kent. Hij kent slechts de genade van God. Hij weet dat het zijn missie op aarde is om die genade bij alle mensen te brengen.
Thomas Merton, Zaden van contemplatie. blz.29
Als ik mezelf maar steeds serieus blijf nemen, hoe kan ik dan heilig en contemplatief worden? Als ik me steeds weer druk maak om mezelf, hoe kan ik dan gelukkig worden? Want het zelf waar ik me druk om maak bestaat eigenlijk niet en het was er nooit en zal er nooit zijn, behalve in mijn verbeelding.
Entering the Silence : Becoming a Monk & Writer 1996 (1941-1952) Blz.219
Ik zie steeds meer in dat er maar één realistisch antwoord bestaat: Liefde. Ik moet het aandurven lief te hebben en ik moet de onzekerheid, de twijfel aan mezelf die de liefde in mij veroorzaakt, dragen totdat ‘de perfecte liefde elke angst verdrijft’.
Learning to Love: Exploring Solitude and The Hermitage 1997 (1966-1967) Blz.44
