In mijn hart is die grote dorst de nietigheid te erkennen van alles wat niet God is. Mijn gebed is dus een soort lofprijzing die oprijst uit de kern van    Niets en Stilte. Als ik me nog steeds bewust ben van ‘mezelf’, zie ik dat als een obstakel…. Wanneer Hij het wil, kan Hij dan het Niets omvormen tot volledige klaarheid. Wanneer hij dat niet wil, dan lijkt het Niets voor zichzelf een object te zijn en blijft het een obstakel. Dat is mijn gewone manier van bidden en mediteren. Het is niet ‘nadenken over’ iets, maar een direct zoeken naar het Gelaat van de Onzichtbare, dat je niet kunt ontdekken, behalve wanneer je jezelf verliest in Hem die onzichtbaar is.

            Thomas Merton, brief aan Abdul Aziz in The Hidden Ground of Love 64

“Mensen worden niet gekend door louter intellect, niet door louter principes, maar slechts door liefde. Pas wanneer we de ander liefhebben krijgen we van God de sleutel om te begrijpen wie de ander is en wie we zelf zijn.”

            Thomas Merton, brief aan Dorothy Day in The Hidden Ground of Love p.140

Christus is geboren. Hij is voor ons geboren. En, hij is vandaag geboren. Want kerstmis is niet zomaar een dag zoals iedere andere. Het is een dag die gewijd en bijzonder wordt door een heilig mysterie. Het is niet nog zo’n dag in de mallemolen van de tijd. Vandaag treedt de eeuwigheid binnen in de tijd. De tijd wordt daardoor geheiligd en wordt opgenomen in de eeuwigheid. Vandaag treedt Christus, het eeuwige woord van de Vader, die vanaf het begin bij de Vader was, in wie alle dingen zijn gemaakt en waardoor alles bestaat, binnen in de wereld die Hij schiep, om daarmee de zielen terug te winnen die waren vergeten wie ze waren.

Thomas Merton, Seasons of Celebration, blz.102

O Emmanuel, Rex et Legifer noster,

Exspectatio gentium et Salvator earum:

veni ad salvandum nos, Domine, Deus noster.

O Emmanuel, onze Koning en Wetgever,

de verwachting der volkeren en hun redder:

kom ons redden, Heer, onze God.