Eens kwamen twee broeders bij een bepaalde oude die de gewoonte had niet elke dag te eten. Maar toen hij die broeders zag, nodigde hij hen opgewekt uit met hem het avondmaal te gebruiken. Hij zei: “Vasten heeft zijn waarde, maar iemand die eet uit naastenliefde, vervult twee geboden: hij verzaakt aan zijn eigen wil en hij voedt zijn hongerige broeders.”

Thomas Merton, Wijsheid uit de woestijn. Uitspraken van woestijnvaders uit de vierde eeuw, CXLI

De leegte van de mens zal hem niet meer omringen en van buitenaf overvallen. Integendeel, zijn eigen leegheid, die God uit liefde voor hem op Zich heeft genomen toen Hij ‘Zich ontledigde’, wordt een eindeloze volheid waarin geen plaats meer is voor duisternis en leegte. (…) Het Taborlicht is het licht van de verrijzenis.

Vanaf het moment dat Christus de woestijn in trok, werden de eenzaamheid, de bekoring en de honger van iedere mens de eenzaamheid, de bekoring en de honger van Christus. Maar in ruil hiervoor kan de gave van de waarheid, waarmee Christus de bekoringen (de illusie van zekerheid, faam en macht) verdreef, onze eigen waarheid worden, als we haar maar willen aanvaarden.

Thomas MERTON, Raids on the Unspeakable, 1964, blz. 16 (vertaling Dirk Doms)

Ik zie steeds meer in dat er maar één realistisch antwoord bestaat: Liefde. Ik moet het aandurven lief te hebben en ik moet de onzekerheid, de twijfel aan mezelf die de liefde in mij veroorzaakt, dragen totdat ‘de perfecte liefde elke angst verdrijft’.

Learning to Love: Exploring Solitude and The Hermitage 1997 (1966-1967)  Blz. 44