Aan de basis van alle oorlogen ligt angst; niet zozeer de angst die mensen voor elkaar hebben als wel de angst die ze voor alles hebben. Het is niet alleen dat ze elkaar niet vertrouwen, zij vertrouwen ook zichzelf niet. Als ze al niet zeker weten of iemand hen plotseling zou kunnen doden, zijn ze nog minder zeker van dat ze zichzelf niet zouden doden. Zij hebben nergens meer vertrouwen in, omdat zij niet meer in God geloven.
Zaden van contemplatie / New Seeds of Contemplation Blz 84
Ik begin voor Christus te leven als ik het ‘einde’ of de ‘grens’ bereik van wat mij scheidt van mijn naaste. Als ik bereid ben de grens over te steken word ik een vreemdeling, ga ik de wildernis in die niet ‘mezelf’ is en waar ik niet lang de mij vertrouwde lucht inadem, waar ik het vertrouwde, vertroostende kabaal van de stad waar ik thuis ben niet mee hoor. Voorbij die grens ben ik alleen en weerloos in de woestijn van God.
Seasons of Celebration Blz.97
(Niet) dwangmatig?
Vrijheid, ontspanning en een gevoel van vrede door actieve meditatie – louter als oefening – in de bossen. We leven zonder voldoende gebruik te maken van het verstand of zonder er op de juiste manier gebruik van te maken. Gedwongen, dwangmatig denken, wat geen denken is maar woorden gebruiken in het belang van conformisme.
“Ik moet in het huis van mijn Vader zijn.” Het voortdurend verlangen naar innerlijkheid, meditatie, het verlangen naar bevrijding en zuiverheid, leegte is iets dat ik altijd moet volgen – niet proberen te zien waar het toe leidt. Als ik volg zal het me leiden naar waar ik de vervulling die wacht niet kan voorzien. Loyaal zijn aan deze ene roeping. Al het andere is absurd.
The intimate Merton Blz 151