De serene honger van de geest dringt door de oppervlakte van de woorden heen en overstijgt de menselijke verwoording van mysteries en zoekt in de vernedering van de stilte, in het intellectuele alleen-zijn en de innerlijke armoede, de gave van een bovennatuurlijke zorg die woorden niet echt kunnen uitdrukken.

Thomas Merton, Zaden van contemplatie. blz.106

Abt Lot kwam bij abt Jozef en zei: “Vader, voor zover ik ertoe in staat ben, onderhoud ik mijn bescheiden regel, mijn bescheiden vasten, mijn gebed, meditatie en stilzwijgen. En voor zover ik ertoe in staat ben, probeer ik ook mijn hart vrij te houden van gedachten. Wat zou ik nog meer kunnen doen?” De oude stond op om te antwoorden. Hij hief zijn handen op naar de hemel en zijn vingers werden net tien toortsen. En hij zei: “Waarom zou je je niet helemaal laten veranderen in vuur?”

Thomas Merton, Wijsheid uit de woestijn. Uitspraken van woestijnvaders uit de vierde eeuw, LXXII

Eens kwamen twee broeders bij een bepaalde oude die de gewoonte had niet elke dag te eten. Maar toen hij die broeders zag, nodigde hij hen opgewekt uit met hem het avondmaal te gebruiken. Hij zei: “Vasten heeft zijn waarde, maar iemand die eet uit naastenliefde, vervult twee geboden: hij verzaakt aan zijn eigen wil en hij voedt zijn hongerige broeders.”

Thomas Merton, Wijsheid uit de woestijn. Uitspraken van woestijnvaders uit de vierde eeuw, CXLI

De leegte van de mens zal hem niet meer omringen en van buitenaf overvallen. Integendeel, zijn eigen leegheid, die God uit liefde voor hem op Zich heeft genomen toen Hij ‘Zich ontledigde’, wordt een eindeloze volheid waarin geen plaats meer is voor duisternis en leegte. (…) Het Taborlicht is het licht van de verrijzenis.