Dit is de genade van hemelvaartsdag: opgenomen worden in de hemel, de apex mentis, het directe raakpunt met God. Het is rusten op deze stille hoogte, in de duisternis die God omringt. Daar, door alle beproevingen heen, leven met de Tranquillus Deus tranquillans omnia*. God blijft bij mij, vandaag en alle dagen.
* De rustige God, die alles tot rust brengt (Sint Bernardus)
Thomas Merton, Sign of Jonas p.55. vertaling: Dirk Doms
In de vormeloosheid van de nacht en de stilte spreekt een woord zichzelf uit: mededogen. Het is omringd door andere woorden van minder belang: Vernietig ongerechtigheid’, ‘Was mij’, ‘Zuiver mij’… Inhoudsloze, onbelangrijke begrippen voor de wereld van handel, oorlog, politiek, cultuur enz. Begrippen waarvoor ook mensen van de kerk zich vaak weinig interesseren.
Thomas Merton Reader Blz.433
We moeten erkennen dat de geest van individualisme en verwarring ons
heeft gereduceerd tot een ethiek van “ieder voor zich, en redde wie zich
redden kan”. Deze ethiek, helaas soms geheiligd met christelijke formules,
is niets anders dan de wereldse ethiek van de welvarende samenleving,
gebaseerd op het onjuiste uitgangspunt dat, als iedereen maar geld verdient
voor zichzelf, het algemeen welzijn automatisch zal volgen op basis van de
werking van economische wetten.
Vrede in het na-christelijk tijdperk blz.130