O Radix Jesse, qui stas in signum populorum,
super quem continebunt reges os suum,
quem gentes deprecabuntur:
veni ad liberandum nos, iam noli tardare.
O Wortel van Jesse, die daar staat als een banier voor de volkeren,
voor wie de koningen hun mond zullen snoeren,
tot wie de heidenen zullen bidden:
kom en verlos ons, wil niet langer talmen.
O Adonai et Dux domus Israel,
qui Moysi in igne flammae rubi apparuisti
et ei in Sina legem dedisti:
veni ad redimendum nos in brachio extento.
O Adonai en Leider van het huis van Israel,
die in het vuur van de brandende braamstruik aan Mozes zijt verschenen
en hem op de Sinaï de Wet hebt gegegeven:
kom en koop ons vrij met gestrekte arm.
O Sapientia, quae ex ore Altissimi prodiisti,
attingens a fine usque ad finem,
fortiter suaviterque disponens omnia:
veni ad docendum nos viam prudentiae.
O Wijsheid, ontsproten uit de mond des Allerhoogsten,
reikend van het ene eind der aarde tot het andere,
gij die alles met kracht en zachtheid bestuurt:
kom en leer ons de weg der wijsheid.
In de advent vieren wij de komst, ja zelfs de aanwezigheid van Christus in onze wereld. wij getuigen van Zijn aanwezigheid, zelfs te midden van alle onpeilbare problemen en tragedies van de wereld. Ons adventsgeloof is geen vlucht uit de wereld naar een nevelig rijk van slogans en vertroostingen die verkondigen dat onze problemen onwerkelijk en onze tragedies onbestaand zijn…
Het is onze taak Christus te zoeken en te vinden in de wereld zoals hij is, niet zoals hij zou kunnen zijn. Het feit dat de wereld er anders uitziet dan zou moeten, verandert niets aan de waarheid dat Christus erin aanwezig is. Zijn plan wordt er geenszins door veranderd of verijdeld: alles zal geschieden zoals Hij het wil. Onze advent is de viering van die hoop. Niet de komst van Christus is onzeker maar onze ontvangst, ons antwoord aan Hem, onze bereidheid en capaciteit om ‘uit te trekken, Hem tegemoet’. Wij moeten bereid zijn, zoals Johannes de Doper, Hem te zien en toe te juichen, zelfs op het moment dat ons hele levenswerk ineen schijnt te storten.
Thomas Merton. Seasons of Celebration, p.93-94. vertaling: Dirk Doms