Ieder afzonderlijk schepsel, in zijn individualiteit, zijn concrete aard en bestaan, met al zijn eigen karakteristieken, bijzondere kwaliteiten en onschendbare identiteit, verheerlijkt God door te precies te zijn wat Hij wil in het hier en nu, in de omstandigheden daartoe voorbestemd door zijn liefde en zijn oneindige kunst.
Thomas Merton, Zaden van contemplatie. Damon 2015 p. 32
Ieder moment en iedere gebeurtenis in het leven van ons allen hier op aarde plant iets in onze ziel. Want zoals de wind duizenden gevleugelde zaden aandraagt, zo bereiken ons ieder moment kiemen van spirituele vitaliteit, die onmerkbaar neerdwarrelen in onze geest en onze wil. De meeste van deze ontelbare zaden sterven en gaan verloren, omdat we er niet op voorbereid zijn ze te ontvangen, want deze zaden kunnen alleen maar ontkiemen in de goede aarde van vrijheid, spontaniteit en liefde.
Thomas Merton, Zaden van contemplatie. Damon 2015 p. 23
Wees blij dat je nog geen heilige bent, ook al ben je je ervan bewust dat heiligheid het enige is waarvoor het leven waard is te worden geleefd. Dan zul je er voldoening in scheppen je door God te laten leiden naar heiligheid langs wegen die je niet kunt begrijpen. Je zult reizen in duisternis waarin je niet langer met jezelf bezig bent en jezelf niet meer vergelijkt met anderen. Degenen die deze weg zijn gegaan hebben uiteindelijk ontdekt dat er in alles heiligheid bestaat en dat God overal aanwezig is.
Thomas Merton, Zaden van contemplatie. Damon 2015 p. 50
Het begin van het gevecht tegen haat, hét christelijke antwoord op haat, is niet het gebod om lief te hebben, maar iets dat noodzakelijkerwijs eraan vooraf moet gaat om het gebod draaglijk en begrijpelijk te maken. Het is een eerder gebod: geloven. Christelijke liefde is niet geworteld in de wil om lief te hebben, maar in het geloof dat je bemind wordt. Het geloof dat men door God wordt bemind; het geloof dat God van je houdt, ondanks dat je het niet waard bent, of – beter nog – ongeacht wat je waard bent!
Thomas Merton, Zaden van contemplatie. Damon 2015 p. 59