Tot het moment dat je jezelf overgeeft aan God door in te stemmen met een totaal geloof, zul je onvermijdelijk een vreemdeling blijven voor jezelf, verbannen uit jezelf, omdat je buitengesloten bent van de meest betekenisvolle diepten van je eigen wezen, diepten die verborgen en onbekend blijven omdat zij te eenvoudig en te diep zijn om door het verstand te worden bereikt.
Thomas Merton, Zaden van contemplatie. Damon 2015 p.99
De serene honger van de geest dringt door de oppervlakte van de woorden heen en overstijgt de menselijke verwoording van mysteries en zoekt in de vernedering van de stilte, in het intellectuele alleen-zijn en de innerlijke armoede, de gave van een bovennatuurlijke zorg die woorden niet echt kunnen uitdrukken.
Thomas Merton, Zaden van contemplatie. Damon 2015 p. 106
“O, de diepte van de rijkdom van de wijsheid en kennis van God!” In het centrum van ons bestaan gaat een deur open en het lijkt alsof we er doorheen vallen in onmetelijke diepten, die, ofschoon ze oneindig zijn, voor ons allemaal toegankelijk zijn; de hele eeuwigheid schijnt van ons te worden in dit ene stille en adembenemende contact.
Thomas Merton, Zaden van contemplatie. Damon 2015 p. 157
Schenk mij de sterkte die u in de stilte en de vrede bedient. Geef mij nederigheid, want alleen daarin is rust te vinden. Verlos me van de hoogmoed, de zwaarste van alle lasten en neem bezit van mijn hele hart en ziel met de eenvoud van de liefde. Neem bezit van mijn hele leven met die ene gedachte en dat ene liefdesverlangen: dat ik lief mag hebben, niet omwille van verdienste of volmaaktheid en ook niet vanwege de deugd of om heilig te worden, maar voor u alleen.
Thomas Merton, Zaden van contemplatie. Damon 2015 p. 41-42