O Sapientia, quae ex ore Altissimi prodiisti,
attingens a fine usque ad finem,
fortiter suaviterque disponens omnia:
veni ad docendum nos viam prudentiae.
O Wijsheid, ontsproten uit de mond des Allerhoogsten,
reikend van het ene eind der aarde tot het andere,
gij die alles met kracht en zachtheid bestuurt:
kom en leer ons de weg der wijsheid.
De bittere onzekerheid, het gezwoeg en de onbeduidendheid van de echte armen is de meest overtuigende vorm van ascetisme. Totaal afhankelijk zijn van anderen, genegeerd en veracht en vergeten worden, weinig aanzien en comfort hebben, bevelen opvolgen en hard moeten werken voor een karig loon: het is een harde school die zelfs de vroomsten proberen te ontkomen.
Thomas Merton, Zaden van contemplatie. blz.172
Het is zinloos te zeggen dat wij tweeduizend jaar te laat geboren zijn om Christus te ontmoeten. Ook zij die zullen leven in de eindtijd zullen niet te laat geboren zijn. Christus is altijd bij ons. Hij vraagt altijd een plaats in ons hart. Toch is het nu met de stem van onze tijdgenoten dat Hij spreekt. Hij kijkt nu met de ogen van bedienden in de winkels, van fabrieksarbeiders en kinderen. Hij geeft met de handen van kantoorklerken, van bewoners van sloppenwijken, van huisvrouwen. Met de voeten van soldaten en schooiers is Hij op weg. Hij is in het hart van ieder die verlangt naar een schuiloord. Een schuiloord of voedsel geven aan wie daar om vraagt of aan wie dat nodig heeft, geeft dat aan Christus.
Dorothy Day
Meer lezen over Dorothy Day & Thomas Merton: klik hier
Wie zijn geest niet laat ontmoedigen en van zijn stuk laat brengen door droogte en hulpeloosheid, maar God toestaat hem rustig door de wildernis te leiden en geen andere steun of begeleiding verlangt dan het pure geloof en vertrouwen in God alleen, zal naar het Beloofde Land worden gebracht. Hij zal de vrede en vreugde van de vereniging met God smaken. Hij zal, zonder “te zien”, zich op een gewone, troostende, duistere en mysterieuze manier bewust zijn van God, die aanwezig is en handelt in alle gebeurtenissen van zijn leven.
Thomas Merton, Zaden van contemplatie. blz. 165