In plaats van te beminnen wat je voor vrede aanziet, moet je dus de anderen en vooral God beminnen. En in plaats van mensen te haten die je voor oorlogszuchtig houdt, moet je de begeerte en de wanorde in je eigen ziel haten, zij zijn het immers die oorlog veroorzaken. Als je de vrede bemint, moet je het  onrecht, de tirannie, de hebzucht haten, maar haat ze in jezelf, niet in de anderen.

Thomas Merton, Zaden van contemplatie. blz. 90

Denk niet dat je je liefde voor Christus kunt betonen door diegenen te haten die zijn vijanden op aarde lijken te zijn. Veronderstel dat ze Hem echt haten. Toch houdt Hij van hen en je kan niet met hem verenigd zijn tenzij je ook van hen houdt.

Als je de vijanden van de kerk haat in plaats van hen te houden, dan loop ook jij het gevaar een vijand van de kerk te worden, en van Christus. Want Hij zei: “Bemin je vijanden”, en ook: “Wie niet voor mij is, is tegen mij.”  Als je dus niet de zijde van Christus kiest door hen te beminnen die Hij bemint, dan ben je tegen hem.

Thomas Merton, Zaden van contemplatie. blz. 124

Vanaf het moment dat wij in geloof en naastenliefde zijn liefde voor ons hebben beantwoord, geeft een bovennatuurlijke eenheid van onze zielen met zijn inwonende goddelijke persoon ons deel aan zijn goddelijke zoonschap en natuur. Een “nieuw wezen” wordt tot stand gebracht. Ik word een nieuwe mens en deze nieuwe mens, spiritueel en mystiek één identiteit, is tegelijk Christus en mezelf.

Thomas Merton, Zaden van contemplatie. blz. 113

Als ik iets te kiezen heb, dan is het dat ik hier mag leven en waarschijnlijk ook mag sterven. Maar waar het in elk geval op aankomt is niet te leven of te sterven, maar vol vertrouwen Uw naam uit te spreken in dit licht, in deze eenzame, onbezochte plaats: U Vader te noemen, juist door hier te zijn als 'zoon' in de Geest en in het licht, door U geschonken: geen onaards licht, maar heel eenvoudig deze doodgewone dag in juni met zijn lichtende velden, zijn tulpenbomen, de dennen, de bossen, de wolken en de bloemen overal.

Hier te zijn met de stilte van het zoonschap in mijn hart is een middelpunt zijn waarin alle dingen naar U samenkomen. En dat is voorlopig zeker meer dan genoeg.

Thomas Merton, Conjectures of a Guilty Bystander. p.178 vertaling: Dirk Doms