Want het is Gods liefde die me verwarmt in de zon en Gods liefde die de koude regen zendt. Het is Gods liefde die me voedt in het brood dat ik eet en het is God ook die me voedt door honger en vasten. Het is Gods liefde die de winterdagen geeft, wanneer ik me koud en ziek voel en de hete zomer wanneer ik zwoeg en mijn kleren bezweet zijn. Maar het is God die over mij ademt met een zachte bries die van de rivier komt en in de windvlagen uit het bos.

Thomas Merton, Zaden van contemplatie. Damon 2015 p. 24

Het begin van het gevecht tegen haat, hét christelijke antwoord op haat, is niet het gebod om lief te hebben, maar iets dat noodzakelijkerwijs eraan vooraf moet gaat om het gebod draaglijk en begrijpelijk te maken. Het is een eerder gebod: geloven. Christelijke liefde is niet geworteld in de wil om lief te hebben, maar in het geloof dat je bemind wordt. Het geloof dat men door God wordt bemind; het geloof dat God van je houdt, ondanks dat je het niet waard bent, of – beter nog – ongeacht wat je waard bent!

Het beeld van Jezus dat we misschien in onze verbeelding hebben, blijft immers altijd alleen een beeld, terwijl de liefde die zijn genade in ons hart schept, ons in direct contact met Hem kan brengen, zoals Hij is.

Thomas Merton, Zaden van contemplatie. blz. 111

Wanneer je in je hart de liefde en de gewoontes wil verwerven die ook die van Christus op aarde waren, moet je dus geen beroep doen op je eigen verbeelding maar op het geloof. Ga binnen in het duister van innerlijke zelfverloochening, ontdoe je ziel van beelden en laat Christus zichzelf vorm geven in jou door zijn kruis.

Thomas Merton, Zaden van contemplatie. blz. 112