Als de hele wereld in morele verwarring verkeert, als niemand meer weet wat hij nog langer moet denken, en als in feite iedereen zijn verantwoordelijkheid voor het denken ontvlucht, als de mens rationele denkbeelden over morele zaken belachelijk maakt door zichzelf uit de realiteit te verbannen naar het rijk van de fictie, als hij al zijn inspanningen besteedt aan het bedenken van nog meer ficties om zijn ethisch falen goed te praten, dan wordt het duidelijk dat de wereld niet gered kan worden van een wereldwijde oorlog en wereldwijde vernietiging door de inspanningen en de goede voornemens van vredestichters alléén. Eigenlijk wordt iedereen zich steeds meer bewust van de dieper wordende kloof tussen goede bedoelingen en slechte resultaten, tussen vredesinspanningen en groeiende oorlogsdreiging.
Thomas Merton, Zaden van contemplatie, Damon, 2015, p. 85
