Ik mag dan geïnteresseerd zijn in oosterse religies enz.,maar je mag het essentiële verschil niet verduisteren: de persoonlijke gemeenschap met Christus in het centrum en hart van alle werkelijkheid als bron van genade en leven.

Dancing in the Water of Life: Seeking Peace in The Hermitage 1997 (1963-1965)Blz. 259

Als ik iets te kiezen heb, dan is het dat ik hier mag leven en waarschijnlijk ook mag sterven. Maar waar het in elk geval op aankomt is niet te leven of te sterven, maar vol vertrouwen Uw naam uit te spreken in dit licht, in deze eenzame, onbezochte plaats: U Vader te noemen, juist door hier te zijn als ‘zoon’ in de Geest en in het licht, door U geschonken: geen onaards licht, maar heel eenvoudig deze doodgewone dag in juni met zijn lichtende velden, zijn tulpenbomen, de dennen, de bossen, de wolken en de bloemen overal.

Hier te zijn met de stilte van het zoonschap in mijn hart is een middelpunt zijn waarin alle dingen naar U samenkomen. En dat is voorlopig zeker meer dan genoeg.

Thomas Merton, Conjectures of a Guilty Bystander. p.178 vertaling: Dirk Doms

Wij kunnen niet komen tot het volmaakte bezit van God in dit leven en daarom zijn wij onderweg en verkeren wij in duisternis. Maar wij bezitten Hem reeds door de genade en in die zin zijn wij aangekomen en wonen wij in het licht. Maar ach, hoe ver moet ik gaan om U te vinden, in wie ik reeds ben aangekomen!

Seven Storey Mountain / Louteringsberg blz.419

Dit is de genade van hemelvaartsdag: opgenomen worden in de hemel, de apex mentis, het directe raakpunt met God. Het is rusten op deze stille hoogte, in de duisternis die God omringt. Daar, door alle beproevingen heen, leven met de Tranquillus Deus tranquillans omnia*. God blijft bij mij, vandaag en alle dagen.

* De rustige God, die alles tot rust brengt (Sint Bernardus)

Thomas Merton, Sign of Jonas p.55. vertaling: Dirk Doms