O Clavis David et Sceptrum domus Israel,
qui aperis et nemo claudit,
claudis et nemo aperit:
veni et educ vinctum de domo carceris
sedentem in tenebris et umbra mortis.
O Sleutel van David, scepter van het huis van Israel,
die opent en niemand sluit,
sluit en niemand opent:
kom en leid uit de kerker de geboeide die neerzit
in duisternis en in de schaduw van de dood.
O Radix Jesse, qui stas in signum populorum,
super quem continebunt reges os suum,
quem gentes deprecabuntur:
veni ad liberandum nos, iam noli tardare.
O Wortel van Jesse, die daar staat als een banier voor de volkeren,
voor wie de koningen hun mond zullen snoeren,
tot wie de heidenen zullen bidden:
kom en verlos ons, wil niet langer talmen.
O Sapientia, quae ex ore Altissimi prodiisti,
attingens a fine usque ad finem,
fortiter suaviterque disponens omnia:
veni ad docendum nos viam prudentiae.
O Wijsheid, ontsproten uit de mond des Allerhoogsten,
reikend van het ene eind der aarde tot het andere,
gij die alles met kracht en zachtheid bestuurt:
kom en leer ons de weg der wijsheid.
Bij Sint Bernardus komt vaak het idee terug van de “drie Adventen” van Christus. De eerste Advent is die waarin hij de wereld binnenkwam door de menselijke natuur aan te nemen… De derde Advent is wanneer hij op het einde van de tijden terug zal komen op aarde… De tweede Advent is eigenlijk de meest belangrijke voor ons. De “tweede Advent”, waarbij Christus nú aanwezig is in onze ziel, hangt af van onze erkenning van zijn doortocht door onze wereld, door ons eigen leven. Door te mediteren over de vroegere Advent en de toekomstige Advent, leren we de tegenwoordige Advent te herkennen, die zich op elk moment in ons aardse bestaan aan ons vertoont als reizigers. We worden ons bewust van het feit dat ieder moment in de tijd een moment van oordeel is. Christus komt voorbij en we worden beoordeeld naar ons besef van zijn voorbij komen. Wanneer we met Hem meegaan en met Hem reizen naar het Koninkrijk wordt het oordeel onze redding.
Thomas Merton. Seasons of Celebration p. 75-76