Vanaf het moment dat Christus de woestijn in trok, werden de eenzaamheid, de bekoring en de honger van iedere mens de eenzaamheid, de bekoring en de honger van Christus. Maar in ruil hiervoor kan de gave van de waarheid, waarmee Christus de bekoringen (de illusie van zekerheid, faam en macht) verdreef, onze eigen waarheid worden, als we haar maar willen aanvaarden.

Thomas MERTON, Raids on the Unspeakable, 1964, blz. 16 (vertaling Dirk Doms)

Oorlog wordt niet veroorzaakt door honger of gebrek. Het zijn de machtigen en rijken die oorlog voeren. De schoonheid van het graf, die eist dat we ons geweten onderdrukken onder het mom van “offer” en “plicht”.

Turning Toward the World: The Pivotal Years 1996 (1960-1963) blz 224

Aan de basis van alle oorlogen ligt angst; niet zozeer de angst die mensen voor elkaar hebben als wel de angst die ze voor alles hebben. Het is niet alleen dat ze elkaar niet vertrouwen, zij vertrouwen ook zichzelf niet. Als ze al niet zeker weten of iemand hen plotseling zou kunnen doden, zijn ze nog minder zeker van dat ze zichzelf niet zouden doden. Zij hebben nergens meer vertrouwen in, omdat zij niet meer in God geloven.

Zaden van contemplatie / New Seeds of Contemplation Blz 84

Ik begin voor Christus te leven als ik het ‘einde’ of de ‘grens’ bereik van wat mij scheidt van mijn naaste. Als ik bereid ben de grens over te steken word ik een vreemdeling, ga ik de wildernis in die niet ‘mezelf’ is en waar ik niet lang de mij vertrouwde lucht inadem, waar ik het vertrouwde, vertroostende kabaal van de stad waar ik thuis ben niet mee hoor. Voorbij die grens ben ik alleen en weerloos in de woestijn van God.

Seasons of Celebration Blz.97