Bij Sint Bernardus komt vaak het idee terug van de “drie Adventen” van Christus. De eerste Advent is die waarin hij de wereld binnenkwam door de menselijke natuur aan te nemen… De derde Advent is wanneer hij op het einde van de tijden terug zal komen op aarde… De tweede Advent is eigenlijk de meest belangrijke voor ons. De “tweede Advent”, waarbij Christus nú aanwezig is in onze ziel, hangt af van onze erkenning van zijn doortocht door onze wereld, door ons eigen leven. Door te mediteren over de vroegere Advent en de toekomstige Advent, leren we de tegenwoordige Advent te herkennen, die zich op elk moment in ons aardse bestaan aan ons vertoont als reizigers. We worden ons bewust van het feit dat ieder moment in de tijd een moment van oordeel is. Christus komt voorbij en we worden beoordeeld naar ons besef van zijn voorbij komen. Wanneer we met Hem meegaan en met Hem reizen naar het Koninkrijk wordt het oordeel onze redding.

Thomas Merton. Seasons of Celebration p. 75-76

In de advent vieren wij de komst, ja zelfs de aanwezigheid van Christus in onze wereld. wij getuigen van Zijn aanwezigheid, zelfs te midden van alle onpeilbare problemen en tragedies van de wereld. Ons adventsgeloof is geen vlucht uit de wereld naar een nevelig rijk van slogans en vertroostingen die verkondigen dat onze problemen onwerkelijk en onze tragedies onbestaand zijn…

Het is onze taak Christus te zoeken en te vinden in de wereld zoals hij is, niet zoals hij zou kunnen zijn. Het feit dat de wereld er anders uitziet dan zou moeten, verandert niets aan de waarheid dat Christus erin aanwezig is. Zijn plan wordt er geenszins door veranderd of verijdeld: alles zal geschieden zoals Hij het wil. Onze advent is de viering van die hoop. Niet de komst van Christus is onzeker maar onze ontvangst, ons antwoord aan Hem, onze bereidheid en capaciteit om ‘uit te trekken, Hem tegemoet’. Wij moeten bereid zijn, zoals Johannes de Doper, Hem te zien en toe te juichen, zelfs op het moment dat ons hele levenswerk ineen schijnt te storten.

Thomas Merton. Seasons of Celebration, p.93-94. vertaling: Dirk Doms

We moeten echter heel duidelijk en compromisloos vaststellen dat de
plicht van de christen als vredestichter niet verward moet worden met een
soort quietistische willoosheid die zich niet bekommert om onrecht, elk
soort ordeverstoring accepteert, compromissen sluit met dwaling en het
kwaad, en zwicht voor elke druk om maar “vrede tot elke prijs” te bewaren.

Thomas Merton, Vrede in het na-christelijke tijdperk Blz.128

Toewijding
Spiritualiteit als persoonlijk leiderschap

Toewijding, een spiritueel thema dat verschillende betekenislagen heeft, betreft de relatie van het zelf tot iets of iemand anders. Hoe werkt die relationele dynamiek? Als aspect van het spirituele proces draait toewijding om een keuze die het bestaan in grote mate bepaalt. Opvallend is dat het proces van toewijding in christelijke scholen van spiritualiteit veel overeenkomsten vertoont met huidige vragen rond commitment en loyaliteit. Er zijn ook verschillen die ons in deze tijd een spiegel voorhouden, waarvan we kunnen leren in ons eigen leven.

Voor meer informatie: Titus Brandsma Instituut

 Of klik hier voor een PDF met programma