Het religieuze leven leeft en gedijt niet in gebouwen en niet in dode dingen,niet in bloemen of beesten, maar in de ziel.

En daar bestaat het niet als een 'goed gevoel', maar als een blijvend doel, een niet-eindigende liefde die zich uit, soms als geduld, soms als nederigheid, soms als moed, soms als zelfverloochening, soms als gerechtigheid, maar altijd in een sterke kern van geloof en hoop, en al die dingen zijn slechts aspecten van een blijvend, diep verlangen, mededogen en liefde…

Thomas Merton, The Secular Journal of Thomas Merton 1959 p.197

Luister, mijn zoon, naar de richtlijnen van uw meester, en neig het oor van uw hart: aanvaard gewillig de vermaningen van uw liefdevolle vader en breng ze metterdaad ten uitvoer, om zo door de inspanning van uw gehoorzaamheid weer tot Hem terug te keren van wie u zich door de slapheid van de ongehoorzaamheid hebt verwijderd. Tot u richten zich nu mijn woorden, wie u ook moogt zijn, die afstand doet van uw eigen wil om in dienst te treden van de ware Koning: Christus de Heer, en die daartoe de sterke en roemrijke wapenen van de gehoorzaamheid opneemt…

…Wie u dan ook bent, u die met zoveel haast op weg bent naar het hemels vaderland: breng eerst met Christus' hulp deze bescheiden regel voor beginnelingen ten uitvoer; eerst daarna kunt u onder Gods bescherming die hogere toppen van wijsheid en deugd bereiken, waarop wij zojuist gewezen hebben. Amen.

Regel voor monniken, Proloog 1-3; hfst. 73,8-9

[print-me]

Tot het moment dat je jezelf overgeeft aan God door in te stemmen met een totaal geloof, zul je onvermijdelijk een vreemdeling blijven voor jezelf, verbannen uit jezelf, omdat je buitengesloten bent van de meest betekenisvolle diepten van je eigen wezen, diepten die verborgen en onbekend blijven omdat zij te eenvoudig en te diep zijn om door het verstand te worden bereikt.

Thomas Merton, Zaden van contemplatie. blz.99

De ogen van de heilige maken alle dingen heilig en de handen van de heilige wijden alles wat ze aanraken toe aan de glorie van God. De heilige wordt nooit door iets     gekwetst en veroordeelt de zonden van mensen niet, omdat hij geen zonde kent. Hij kent slechts de genade van God. Hij weet dat het zijn missie op aarde is om die genade bij alle mensen te brengen.

Thomas Merton, Zaden van contemplatie. blz.29