Als ik iets te kiezen heb, dan is het dat ik hier mag leven en waarschijnlijk ook mag sterven. Maar waar het in elk geval op aankomt is niet te leven of te sterven, maar vol vertrouwen Uw naam uit te spreken in dit licht, in deze eenzame, onbezochte plaats: U Vader te noemen, juist door hier te zijn als ‘zoon’ in de Geest en in het licht, door U geschonken: geen onaards licht, maar heel eenvoudig deze doodgewone dag in juni met zijn lichtende velden, zijn tulpenbomen, de dennen, de bossen, de wolken en de bloemen overal.

Hier te zijn met de stilte van het zoonschap in mijn hart is een middelpunt zijn waarin alle dingen naar U samenkomen. En dat is voorlopig zeker meer dan genoeg.

Thomas Merton, Conjectures of a Guilty Bystander. p.178 vertaling: Dirk Doms

Contemplatie laat ons toe God te kennen en lief te hebben, zoals Hij is in zichzelf. Zo kunnen we Hem ook aanvoelen in een diepe en wezenlijke ervaring, een ervaring die elk natuurlijk begrip te boven gaat.

Thomas Merton, Zaden van contemplatie. Damon 2015 p. 156

Dit is de genade van hemelvaartsdag: opgenomen worden in de hemel, de apex mentis, het directe raakpunt met God. Het is rusten op deze stille hoogte, in de duisternis die God omringt. Daar, door alle beproevingen heen, leven met de Tranquillus Deus tranquillans omnia*. God blijft bij mij, vandaag en alle dagen.

* De rustige God, die alles tot rust brengt (Sint Bernardus)

Thomas Merton, Sign of Jonas p.55. vertaling: Dirk Doms

Wanneer je in je hart de liefde en de gewoontes wil verwerven die ook die van Christus op aarde waren, moet je dus geen beroep doen op je eigen verbeelding maar op het geloof. Ga binnen in het duister van innerlijke zelfverloochening, ontdoe je ziel van beelden en laat Christus zichzelf vorm geven in jou door zijn kruis.

Thomas Merton, Zaden van contemplatie. blz. 112