Wanhoop is het eindpunt van een trots die zo sterk en zo halsstarrig is dat hij nog liever voor de absolute ellende van verdoemenis kiest dan uit Gods handen geluk te aanvaarden en daarmede te erkennen dat Hij groter is dan wij en dat we niet in staat zijn op eigen kracht onze bestemming te bereiken. Maar een mens die echt nederig is, kan niet wanhopen omdat er in de nederige mens niet langer iets is als zelfmedelijden.

Thomas Merton, Zaden van contemplatie. Damon 2015 p. 127