Toen de engel sprak, ontwaakte God in het hart van dat meisje uit Nazaret en als een reus bewoog Hij in haar. Hij bewoog en opende Zijn ogen en haar ziel en zij zag dat, Hem bevattende, zij ook de hele wereld bevatte.

Veeleer dan een visioen was de Aankondiging een aardbeving waarin God de wereld bewoog en de planeten en de hele kosmos in verwarring bracht. Het begin en het einde van alle dingen zag zij toen in het diepste van haar hart.

En ver onder de beweging van dit stille cataclysme sliep Maria in de oneindige rust van God en God was een kind dat opgekruld in haar sliep en haar aderen werden overstroomd door Zijn Wijsheid die nacht is, die sterrenlicht is, die stilte is.

En haar hele wezen werd omhelsd in Hem die zij had omhelsd en beiden werden zij samen immens stil.

Thomas Merton, Thoughts in Solitude. p.50  vertaling: Stan Broos