De muren van het gebouw hebben hun eigen muffige geur en opeens valt de herinnering op me van mijn eerste dagen in de orde, die koude, zware winter waarin ik voor het eerst het habijt ontving en altijd verkouden was, de geur van bevroren stro in de slaapzaal onder de kapel, de diepe onverwachte extase van Kerstmis – die eerste Kerstmis, wanneer je niets meer op de wereld hebt dan God.

Thomas Merton; dagboeknotitie, 22 juli 1952